Peter Willemsen en Annet ten Kortenaar zijn al sinds de jaren tachtig buren in het Weenahof in het Central District. Hoewel de meningen over dit gebouw uiteenlopen, zijn deze twee bewoners allemaal lovend over de Weena-zijflats en buurt.
Peter has had the daunting task of chairing the complex’s home owners’ association for the last seven years. Annet invited us around for tea and to talk about this ‘village’ inside Rotterdam Central District.
A: "We wouldn’t have stuck around so long if we didn’t like it here. I loved it right from the beginning. Everything you need is close by. We actually got rid of our car a year after moving here, because everything is in easy reach, which is great. The theatre, cinema and essential shops are just around the corner. And the park along Essenburgsingel is an oasis of calm in the middle of the noisy city."
P: “It’s a huge city to lose yourself in, but the Central District is a village inside that city, where you can eat out, get groceries, do something cultural and buy clothes. My son still lives at home and has zero interest in getting his driving licence. He grew up having everything around the corner, and if he needs to go anywhere outside the district, he can get there in no time at all by tram, metro, bus or train.”
A: “Next to the station you used to have Platform 0, where the buses stop now. It was overrun by addicts, but that’s just how it was – it didn’t bother us much. I wouldn’t say all the developments have been positive. Some owners have started letting their homes, and because of the changes it’s quite hard to connect with residents.”
P: “In the old days, parts of our building were open for people to come into the courtyard. Folks from Platform 0 would come here and were free to do whatever. Once the redevelopment started, our homeowners’ association voted to close it off to make it a nice, green urban courtyard. In recent years the whole area has also really revived. It’s great to see all that grow.”
Peter heeft de afgelopen zeven jaar de zware taak gehad om voorzitter te zijn van de Vereniging van Eigenaren van het complex. Annet nodigde ons uit voor thee en om over dit 'dorp' binnen het Central District te praten.
A: “We zouden niet zo lang zijn blijven hangen als we het hier niet leuk zouden vinden. Ik vond het vanaf het begin geweldig. Alles wat je nodig hebt is dichtbij. Eigenlijk waren we een jaar na onze verhuizing al van onze auto af, want alles is binnen handbereik. Het theater, de bioscoop en essentiële winkels liggen om de hoek. En het park langs de Essenburgsingel is een oase van rust midden in de drukke stad.”
P: “Het is een enorme stad om jezelf in te verliezen, maar het Central District is een dorp binnen die stad, waar je uit eten kunt gaan, boodschappen kunt doen, iets cultureels kunt doen en kleding kunt kopen. Mijn zoon woont nog thuis en heeft geen interesse in het halen van zijn rijbewijs. Hij is opgegroeid met alles om de hoek en als hij ergens buiten de wijk heen moet, is hij er zo met tram, metro, bus of trein.”
A: “Naast het station had je vroeger perron 0, waar nu de bussen stoppen. Het werd overspoeld door verslaafden, maar dat was gewoon hoe het was - het stoorde ons niet veel. Ik zou niet zeggen dat alle ontwikkelingen positief zijn geweest. Sommige eigenaren zijn begonnen met het verhuren van hun woning en door de veranderingen is het vrij moeilijk om contact te krijgen met bewoners.”
P: “Vroeger waren delen van ons gebouw open voor mensen om op de binnenplaats te komen. Mensen van Platform 0 zouden hier komen en waren vrij om wat dan ook te doen. Toen de herontwikkeling was begonnen, stemde onze Vereniging van Eigenaren om het te sluiten om er een mooie, groene stedelijke binnenplaats van te maken. In de afgelopen jaren is het hele gebied ook echt nieuw leven ingeblazen. Het is geweldig om dat allemaal te zien groeien.”
A: “When Café Engels closed, that was a loss. It was the local gathering place and where you went if you wanted to get out, to have a coffee and a treat. We need that kind of hotspot again, because it brought a lot of life and colour to the station square.”
P: “Engels was an institution. The Groot Handelsgebouw was built in 1953 and the brasserie just belonged there.’’
A: “Schouwburgplein is a gem in this district, but Kruiskade is wonderful, too. For a bite to eat, you pop out to Kruiskade. I always love it being there. All the people you see, and the eateries, it’s all so varied and just a fun and friendly street.”
P: “That’s an easy one for me to answer; it has to be Schouwburgplein. There’s often something going on, or you can just sit quietly under the trees or go to the surrounding terraces. De Nieuwe Poort in the Groot Handelsgebouw was always a nice spot to go for a coffee.”