Kunstenaar Maurik Stomps en industrieel ontwerper Klaartje zijn al van kinds af bevriend en werden een paar jaar geleden ook bouwburen in Rotterdam Central District. In een antikraakpand met uitzicht op het Centraal Station hebben ze elk hun verdieping omgetoverd tot een unieke woning.
K: “In my case, yes. My dad’s architecture firm used to be on the ground floor and when I used to come here as a child, I would fantasize about what I could do with this space if I ever got to live here one day. His office had always been an anti-squatting place, so when they eventually moved out I asked on Maurik’s behalf if he could move in. I followed a year later and got another one of the floors here.”
M: “At first, it was meant to be for just a month and they said it was literally on the verge of being torn down. But as the months went by I kept being told I could stay a bit longer, and now I’ve lived here around seven years all together, and Klaartje around six. The first few weeks I slept in her father’s office, as it were, without any bathroom, and I showered in a cubicle on the balcony I rigged up with a garden hose. Actually, it was romantic in a way.”
K: “In mijn geval wel. Het architectenbureau van mijn vader zat vroeger op de begane grond en toen ik hier als kind kwam, fantaseerde ik over wat ik met deze ruimte zou kunnen doen als ik hier ooit zou wonen. Zijn kantoor was altijd een antikraakplaats geweest, dus toen ze uiteindelijk verhuisden, heb ik namens Maurik gevraagd of hij er mocht komen wonen. Ik volgde een jaar later en kreeg hier nog een van de verdiepingen.”
M: “Eerst was het de bedoeling dat het maar voor een maand zou zijn en ze zeiden dat het letterlijk op het punt stond afgebroken te worden. Maar met het verstrijken van de maanden kreeg ik steeds te horen dat ik nog wat langer mocht blijven, en nu woon ik hier samen zo'n zeven jaar en Klaartje rond de zes. De eerste weken sliep ik als het ware in het kantoor van haar vader, zonder badkamer, en douchte ik in een hokje op het balkon dat ik had opgetuigd met een tuinslang. Eigenlijk was het op een bepaalde manier romantisch."
K: “Ik vind het helemaal niet zo moeilijk. Het voelt echt als thuis en ik ben hier gelukkig. Het brengt natuurlijk wat onzekerheden met zich mee, maar ik haal er ook zoveel uit. Het is een geweldige ruimte en het is mooi en centraal en dicht bij alles wat ik nodig heb.”
M: “Het stoorde me in het begin wat meer omdat je constant probeert uit te vinden of investeringen die je doet in het huis het waard zijn. Want hoe lang kun je nog blijven? Het is niet eenvoudig om een antikraakhuis als thuis te laten voelen, maar het is wel belangrijk. Gelukkig kwam ik daar, na zeven jaar.”
K: “We hebben twee katten, Otje en Kobus, die door het hele gebouw dwalen. Het zijn twee hele toffe huisgenoten, haha. Maar wat ik echt geweldig vind, is hoe groot het is, en ik blijf verschillende plekken ontdekken waar ik van hou.”
M: “Mijn favoriete plekje thuis verandert per seizoen. Maar wat heel cool is, is dat we deze grote ramen hebben, dus veel natuurlijk licht, en omdat er verschillende hoge gebouwen in de buurt zijn met reflecterende ramen, krijgen we soms vijf keer per dag de zonsondergang te zien. Dat kan niet iedereen zeggen!”
K: “Mijn huis is misschien wat huiselijker en rustiger dan dat van Maurik, want hij is natuurlijk kunstenaar en dat komt tot uiting in zijn interieur. Maar ik heb een hangmat opgehangen waar ik helemaal kan chillen!”
M: “Bij mij thuis heb ik geen hangmat maar een eettafel die aan het plafond hangt – dat is een van mijn eerdere projecten, haha. Dus dat is vrij ongebruikelijk. Ik heb ook een deel van de meubels zelf gemaakt. Mijn werkplaats bevindt zich tussen mijn woning en die van Klaartje, dus het is niet zo gek dat mijn werk een soort van overloopt naar mijn huis.”